Albus Percival Wulfryk Brian Dumbledore

Albus Percival Wulfryk Brian Dumbledore był dyrektorem Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Został mianowany dyrektorem po odejściu na emeryturę Dippeta. Wcześniej był nauczycielem transmutacji. Nie przepadał za fasolkami Bertiego Botta, ponieważ w młodości trafił na fasolkę o smaku wymiocin. Posiadał feniksa, którego nazwał Fawkes. Kształt feniksa miał też jego patronus. Najlepszym przyjacielem Albusa w okresie jego młodości był Elfias Doge.

Ciekawostka: Albus Dumbeldore został Czarodziejem Miesiąca we wrześniu 2007 r. na oficjalnej stronie J.K.Rowling
Różdżka: czarny bez i włos z ogona testrala, 15 cali - Czarna Różdżka 
Zwierze: Feniks Fawkes
Magiczne Przedmioty: Myślodsiewnia, Wygaszacz światła

Dumbledore miał długie siwe włosy, niebieskie oczy i haczykowaty nos. Nosił okulary-połówki. Jak twierdził, blizna na jego kolanie była dokładnym planem londyńskiego metra. Albus urodził się w rodzinie czarodziejów. Wraz z młodszym rodzeństwem, Aberfothem i Arianą oraz rodzicami, Kendrą i Percivalem, mieszkał w otoczeniu mugoli (W Dolinie Godryka). Kiedy miał dziesięć lat, jego młodsza siostra została zaatakowana przez trzech mugoli, którzy zobaczyli jak nieświadomie uprawia czary. Atak wywołał u niej ogromną traumę. Ariana, bojąc się siebie i swojej mocy, przestała jej używać, przez większość czasu pozostawała nieobecna duchem. Jej moc znajdowała ujście w niekontrolowanych wybuchach, co czyniło ją niebezpieczną dla siebie i innych, przez co potrzebowała stałej opieki. Percival, nie czekając na wymierzenie oprawcom jego córki sprawiedliwości, dokonał na nich samosądu, za co trafił do Azkabanu, gdzie zmarł. Ariadną opiekowała się jej matka, która zmarła na skutek jednego z ataków córki. Młody Dumbledore zrezygnował z podróży z Elfiasem Dogem, by zająć się siostrą i bratem. Albus zdobywał nagrody i korespondował ze znakomitymi czarodziejami, takimi jak alchemik Nicolas Flamel, wybitna historyczka Bathilda Bagshot oraz teoretyk magii Adalbert Waffling. Sporo szkolnych wypracowań Albusa trafiło do naukowych pism, takich jak "Transmutacja Współczesna", "Horyzonty Zaklęć", czy "Eliksirotwórstwo Praktyczne". Wróżono mu karierę Ministra Magii, ale sam Albus nigdy nie interesował się polityką – od zawsze pragnął nauczać. Wkrótce po śmierci jego matki, do zamieszkiwanej przez Dumbledore'a Doliny Godryka wprowadził się Gellert Grindelwald, który zamieszkał u swojej ciotecznej babki, Bathildy Bagshot. Albus i Gellert, nie tylko jako jedyni młodzi czarodzieje w okolicy, ale również jako dwoje wybitnych ludzi, szybko przypadli sobie do gustu i zaczęli spędzać razem coraz więcej czasu. Choć nie zostało to sprecyzowane w książkach, w jednym z wywiadów Rowling powiedziała, że Dumbledore był homoseksualistą i zakochał się w Gellercie. Razem byli głęboko zafascynowani Insygniami Śmierci, które mieli zamiar odszukać i wykorzystać do podporządkowania mugoli czarodziejom, jak mówił Dumbledore, "dla większego dobra". Wkrótce w domu rodzinnym pojawił się Aberforth, niezadowolony z poczynań brata, zdecydowany rzucić szkołę, żeby móc zająć się siostrą. Pomiędzy braćmi i obecnym wówczas w domu Dumbledore'ów Grindelwaldem wybuchła kłótnia, której świadkiem była Ariana. Dokładne okoliczności jej śmierci nie są znane – wiadomo tylko, że wszyscy obecni użyli zaklęć i któreś z nich zabiło dziewczynę. Po tym wydarzeniu drogi Dumbledore'a i Grindelwalda rozeszły się na dobre – Gellert utrzymywał, że tragedia nie była ich winą, natomiast Albus zadręczał się wyrzutami sumienia. Po ich ostatniej kłótni Gellert wyjechał z Doliny Godryka. Ochłodziły się również stosunki dwojga braci – Aberforth zarzucał Albusowi, że ich siostra zginęła z powodu jego zbyt wysokiego mniemania o sobie. Na pogrzebie Ariany brat Albusa złamał mu nos, Dumbledore nawet się nie bronił. Był jedyną osobą, której lękał się Lord Voldemort. Założył Zakon Feniksa, który miał na celu pokrzyżowanie planów Czarnego Pana. Pojedynkował się z Lordem Voldemortem podczas ucieczki tego drugiego z Ministerstwa Magii po próbie wykradnięcia przepowiedni – starcie nie zostało rozstrzygnięte z powodu pojawienia się aurorów i ucieczki Voldemorta. W szóstej części rozpoczął poszukiwania horkruksów swojego największego wroga. Udało mu się znaleźć i zniszczyć pierścień Marvola. Mimo wiedzy o klątwach ciążących na nim, założył go z powodu chęci spotkania z rodziną (był to Kamień Wskrzeszenia). Severusowi Snape'owi udało się zatrzymać klątwę w uschniętej ręce, jednak Dumbledore'owi został tylko rok życia. Była to pośrednia przyczyna jego śmierci. Podczas poszukiwania medalionu, mającego być jednym z sześciu horkruksów Voldemorta, Dumbledore był zmuszony wypić szkodliwy eliksir. Stało się to drugą pośrednią przyczyną jego śmierci. Osłabiony i wyniszczony, nie był w stanie obronić się przed śmiertelnym zaklęciem Avada Kedavra wymierzonym przez Severusa Snape’a. Z 7. tomu dowiadujemy się jednak o tym, że to Albus polecił Snape'owi zabić siebie, zanim zrobi to Draco Malfoy. Po jego śmierci Rita Skeeter napisała książkę Życie i kłamstwa Albusa Dumbledore'a, w której to oczerniła wielkiego profesora.