Minerva Mcgonagall

Dwukrotnie była dyrektorką Hogwartu (po śmierci Dumbledore'a oraz po śmierci Snape'a), oraz nauczycielką transmutacji, opiekunką Gryffindoru i jedną z członkiń Zakonu Feniksa. Jest animagiem, potrafi przemienić się w charakterystyczną kotkę z czarnymi obwódkami wokół oczu, które przypominają okulary, jakie nosi. Również jej patronus ma kształt kota. Jest wysoka, ma czarne włosy i srogie spojrzenie. Umie utrzymać ciszę w klasie bez podnoszenia głosu. Jest stanowcza i wymagająca. Mimo swojego wyglądu i srogiej postury bardzo martwi i troszczy się o uczniów. Stara się być sprawiedliwa i wyrozumiała, lecz do pewnych granic rozsądku. Pod tą skorupą stanowczości jest jednak serdeczną, bardzo pomocną osobą, która nie wie, co to strach. Była przerażona tym, że Dumbledore zginął z rąk Snape'a. Nie wiedziała, dlaczego do końca mu ufał. W młodości należała do domu, którego jest teraz opiekunką, zawsze fascynowała ją transmutacja. Jest wielką fanką quidditcha, oczywiście kibicuje Gryffindorowi. Była zachwycona tym, że Harry tak świetnie lata na miotle. Dumbledore miał do niej wielkie zaufanie. Na każdym rozpoczęciu roku wyczytuje listę pierwszoroczniaków, którzy kolejno byli przydzielani do swoich domów. W ostatniej części, uczy nadal w Hogwarcie przejętym przez Voldemorta i walczy z Czarnym Panem w bitwie o Hogwart. Pomaga też uczniom w ewakuacji przed decydującą bitwą. Była podczas pobytu Harry'ego w Hogwarcie jednym z jego najważniejszych mentorów, bowiem pomogła mu dostać się do drużyny Quidditcha w pierwszej klasie, mimo że przepisy tego zabraniały, służyła mu pomocą w Turnieju Trójmagicznym (w granicach obowiązujących reguł) i wspierała go w jego konflikcie z Dolores Umbridge. Harry zademonstrował wdzięczność wobec profesor McGonagall w ostatnim tomie, gdy rzucił na Amycusa zaklęcie Cruciatus, ponieważ ten opluł McGonagall.